یک فاجعه است وقتی تنهاتورومیخوام

دیگه شعرام واسه چشمای تو تازگی نداره

دلم ازدست همون چشم تو زندگی نداره

تو میگی خسته میشی چشمامو می کنی فراموش

ولی من عاشقم عاشق که خستگی نداره 

ببینیم چه بایدبنویسیم،

که ماراه به اغیارسپاریم وره خویش بگیریم و

درآن کارگه عشق بمانیم وبمیریم.

ببینیم چه بایدبنویسیم،

کبریای توبه را بشکن پشیمانی بس است
از جواهرخانه خالی نگهبانی بس است

ترس جای عشق جولان داد و شک جای یقین
آبروداری کن ای زاهد مسلمانی بس است

من از اینجا خواهم رفت
و فرقی هم نمی‌کند
که فانوسی داشته باشم یا نه!

کسی که می‌گریزد،
از گم شدن نمی‌ترسد …

نمی دانم چه می خواهم خدايا ،

به دنبال چه می گردم شب و روز 

چه می جويد نگاه خسته من ،

چرا افسرده است اين قلب پرسوز

به دیدارم بیا هر شب

در این تنهایی تنها و تاریک خدا مانند

دلم تنگ است

بیا ای روشن ای روشنتر از لبخند

شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهی ها

دلم تنگ است

این روزها که می گذرد٬ هر روزاحساس می کنم

 که کسی در باد فریاد می زند
احساس می کنم که مرااز عمق جاده های

چقدر شبیه مادرم شده ام

چرا نمی شناسی ام ؟

چرا نمی شناسمت ؟

می دانم که مرا نمی شنوی